บทสัมภาษณ์ป้าเติม รุ่งวงศ์

บทสัมภาษณ์ป้าเติม รุ่งวงศ์ : แม่ค้าขายไข่ปิ้งที่ชายหาดบางแสน

ในหัวข้อความสำคัญของการเรียนหนังสือ

ผู้สัมภาษณ์ : สวัสดีค่ะ เราเป็นนิสิตจากมหาวิทยาลัยบูรพา วันนี้เรามาขอสัมภาษณ์คุณป้า เกี่ยวกับการค้าขายและเรื่องต่างๆที่เกี่ยวกับการศึกษาหน่อยนะคะ
ป้าเติม : ค่ะ
ผู้สัมภาษณ์ : ป้าขายไข่ปิ้งที่นี่มานานหรือยังคะ
ป้าเติม : จะปีหนึ่งแล้วค่ะ
ผู้สัมภาษณ์ :แล้วแต่ก่อนป้าทำอาชีพอะไรคะ
ป้าเติม : ป้าก็ทำนาอยู่ที่ขอนแก่นค่ะ
ผู้สัมภาษณ์ : แล้วทำนานี่มันดี หรือ ไม่ดีอย่างไรคะ คุณป้าถึงได้มาขายไข่ที่นี่คะ
ป้าเติม : ก็ดีค่ะ เพราะว่าทำนาเสร็จป้าก็มาขาย
ผู้สัมภาษณ์ : อ๋อพอหมดหน้านาป้าก็มาขายไข่ เป็นเหมือนอาชีพเสริมอย่างนี้หรอคะ
ป้าเติม :ค่ะ พอไม่ได้ทำนาป้าก็มาขาย
ผู้สัมภาษณ์ :แล้วใครเป็นผู้ชักชวนป้ามาขายไข่ที่นี่ล่ะคะ
ป้าเติม :คุณอาค่ะ
ผู้สัมภาษณ์ :คุณอาบอกว่ามาขายที่นี่รายได้ดีหรือว่าอย่างไรคะ ป้าถึงมาทำ
ป้าเติม : ค่ะ ก็พอขายได้ เค้าก็ชวนหลายครั้ง แต่แฟนป้าก็ยังไม่ให้มาค่ะ แต่คุณป้าก็อยากจะมา ป้าก็บอกแฟนว่า พ่อให้แม่ไปเถอะ
ผู้สัมภาษณ์ : แฟนป้าเขาเป็นห่วงใช่ไหมคะ แต่ว่าก็ดีกว่าอยู่บ้านเฉยๆ
ป้าเติม : แต่พอมาแล้วก็สนุกดีค่ะ
ผู้สัมภาษณ์ : ป้ามาขายที่นี่ตั้งแต่เมื่อไหร่คะ
ป้าเติม : ตั้งแต่วันลอยกระทงที่ผ่านมาค่ะ
ผู้สัมภาษณ์ : แล้วป้าจะกลับไปอีกเมื่อไหร่คะ
ป้าเติม : กลับมาแล้วค่ะ กลับไปสองอาทิตย์ ไปทำมาเสร็จแล้ว
ผู้สัมภาษณ์ : แล้วปีหนึ่งนี่ป้าไปกลับยังไงคะ
ป้าเติม : ป้าก็มาขายเดือนนีง เดือนกว่า ก็กลับบ้านทีนึง
ผู้สัมภาษณ์ : แล้วป้าพักอยู่แถวไหนคะ
ป้าเติม : ป้าพักอยู่ที่วงเวียนบางแสน รู้จักซอยโยคะ ไหมคะ ป้าอยู่ตรงซอยร้านทำฟันพอดีเลย
ผู้สัมภาษณ์ : แล้วค่าเช่าบ้านล่ะคะ
ป้าเติม : ก็ถ้าอยู่สองคนก็พันห้า ถ้าอยู่สามคนก็ สองพัน
ผู้สัมภาษณ์ : ทั้งที่บ้านหลังเท่ากัน แต่นับคนใช่ไหมคะ
ป้าเติม : ค่ะ ห้องก็ไม่เล็กไม่ใหญ่ค่ะ ก็พออยู่
ผู้สัมภาษณ์ : ปีนี้ป้าอายุเท่าไหร่แล้วคะ
ป้าเติม : 53-54 แล้วค่ะ
ผู้สัมภาษณ์ : ป้ามีลูกกี่คนคะ
ป้าเติม : 2คนผู้หญิงคนหนึ่ง ผู้ชายคนหนึ่ง
ผู้สัมภาษณ์ : แล้วลูกป้าตอนนี้อายุเท่าไหร่คะ
ป้าเติม : คนโตเกิด 2525 คนเล็กเกิด 2528
ผู้สัมภาษณ์ : คนโต 25 คนเล็ก 23 แล้วเรียนจบที่ไหนคะ
ป้าเติม : ลูกสาวคนโตเรียนที่กรุงเทพ เรียนที่ราชภัฏ
ผู้สัมภาษณ์ : ราชภัฏ อะไรคะ
ป้าเติม : ราชภัฏสวนดุสิต
ผู้สัมภาษณ์ : แล้วคนเล็กเรียนที่ไหนคะ ยังเรียนอยู่หรือเปล่าคะ
ป้าเติม : จบแล้วค่ะ มีรูปให้ดูด้วยค่ะ
ผู้สัมภาษณ์ : นี่มีรูปลูกป้ามาให้ดูด้วย
ป้าเติม : ค่ะ
ผู้สัมภาษณ์ : แล้ววันหนึ่งนี่ป้าขายได้เยอะไหมคะ
ป้าเติม : ถ้าคนเยอะวันหนึงป้าก็ได้ 1,000-1,200แค่นี้แหละ
ผู้สัมภาษณ์ : ก็สบายเลยค่าเช่า ไม่มีปัญหาเลย
ป้าเติม : จ้า ก็พออยู่ได้
ผู้สัมภาษณ์ : รายได้ดีด้วย
ป้าเติม :แต่มันก็ไม่ได้ ขายได้ทุกวันนะ มันก็เฉลี่ยกันไป
ผู้สัมภาษณ์ : แล้วนี่ป้าเริ่มขายตั้งแต่กี่โมงคะ
ป้าเติม : ป้าออกมาบางวันก็สามโมง บางวันก็สี่โมง แต่ถ้าเป็นเสาร์อาทิตย์ก็สองโมง
ผู้สัมภาษณ์ : วันเสาร์อาทิตย์ คนเยอะ ป้าก็ออกมาเร็วหน่อย
ป้าเติม : ค่ะ
ผู้สัมภาษณ์ : แล้วป้ากลับกี่โมงคะ
ป้าเติม : กลับดึกค่ะ บางวันก็เที่ยงคืน บางวันก็ตี 1 บางวันก็ตี 2 บางวันก็ตี 3 ไม่แน่ แล้วแต่คนเที่ยวเยอะ
ผู้สัมภาษณ์ : กลับบ้านดึกๆ ป้าไม่กลัวหรอคะ
ป้าเติม : ก็ดีค่ะ ไม่น่ากลัวหรอก ป้าอยู่มาก็ไม่มีอะไรน่ากลัว
ผู้สัมภาษณ์ : แล้วเวลาคนเมา มาซื้อไข่ปิ้งอย่างนี้ล่ะคะ
ป้าเติม : ก็ดีค่ะ มนุษยสัมพันธ์ดีมากเลย ไม่วุ่นวาย น่ารักมากเลยค่ะ เมาแล้วไม่จู้จี้
ผู้สัมภาษณ์ : ค่ะ
ป้าเติม : แต่ความจริงลูกสาวป้าเขาก็ไม่อยากให้ป้ามาหรอกนะ แต่ป้าบอก เอามันเป็นความสุขของแม่ แม่อยากไปเองแหละลูก
ผู้สัมภาษณ์ : แล้วป้าภูมิใจไหมคะ ที่ลูกเป็นห่วง
ป้าเติม : ภูมิใจค่ะ ภูมิใจทุกอย่างเลย ทั้งลูกสาวลูกชาย ลูกป้าน่ารักทุกคนนะคะ
ผู้สัมภาษณ์ : ลูกสาวป้าเรียนสาขาอะไรคะ ที่ราชภัฎสวนดุสิตรียนราชภัฏสวนดุสิตใช่ไหมคะ เรียนายเองแหละลูกาทิตย์ก็สองโมง
ป้าเติม : ฝ่ายบริหารค่ะ เค้าบอกว่าจบมาแล้วเขาจะไปสอบเป็นปลัด ไปปกครองอะไรแบบนี้
ผู้สัมภาษณ์ : แล้วตอนนี้เรียนจบแล้วใช่ไหมคะ
ป้าเติม : จบแล้วค่ะ
ผู้สัมภาษณ์ : ทำงานหรือยังคะ
ป้าเติม : ทำแล้วค่ะ
ผู้สัมภาษณ์ : ทำงานอะไรที่ไหนคะ
ป้าเติม : ทำงานอยู่ที่บิ๊กซี ทำงานโรงหนังค่ะ ที่กรุงเทพฯค่ะ อยู่บางกะปิ
ผู้สัมภาษณ์ : เรียนจบที่กรุงเทพฯก็ทำงานที่กรุงเทพฯเลย แล้วป้าคิดว่าการที่ลูกป้าเรียนจบปริญญาตรีทำให้คุณภาพชีวิตของลูกป้าดีขึ้นไหมคะ
ป้าเติม : ก็ดีค่ะ ป้าก็ภูมิใจ ลูกจบแล้วก็สบายใจ
ผู้สัมภาษณ์ : วันรับปริญญาป้าได้ไปหมคะ
ป้าเติม : ไปค่ะ ไปก็ภูมิใจในตัวลูกสาว ก็พ่อแม่ทุกคนก็ภูมิใจ ดีใจกับลูกสาวที่ทำได้ถึงทุกวันนี้
ผู้สัมภาษณ์ : แล้วลูกชายป้าล่ะคะ
ป้าเติม : ลูกชายป้าเรียนอยู่ที่ท่าพระ สารพัดช่าง
ผู้สัมภาษณ์ : เรียนช่างอะไรคะ
ป้าเติม : ช่างยนตร์ค่ะ
ผู้สัมภาษณ์ : ค่ะ
ป้าเติม : เดี๋ยวนี้เขาไปทำงานอยู่ไดกิ้น(daikin) ทำแอร์
ผู้สัมภาษณ์ : เมื่อลูกป้าทั้งสองคนเรียนจบ แล้ว ได้ส่งเงินให้ป้าใช้หรือเปล่าคะ
ป้าเติม : ส่งค่ะ แต่ป้าก็ไม่อยากได้ของเขาหรอกนะ ป้าก็หาของป้าเอง บางทีก็พัน บางทีก็พันห้า ลูกชายบางทีก็ได้ห้าพัน
ผู้สัมภาษณ์ : แล้วลูกสาวป้ามาเที่ยวหาแม่ที่บางแสนบ้างหรือเปล่าคะ
ป้าเติม : มาคะ ลูกสาวก็มาหา ส่วนลูกชายตอนนี้ก็มาอยู่ด้วยกันกับแม่
ผู้สัมภาษณ์ : ป้าจบการศึกษาจากชั้นไหนมาคะ
ป้าเติม : ป้าจบ ป.4 ที่บ้านหนองกรุง ภูเวียง จังหวัดขอนแก่น
ผู้สัมภาษณ์ : เมื่อจบป.4 แล้วป้าทำอาชีพอะไรต่อคะ
ป้าเติม : ก็ทำนา ทำไร่ ไร่ปอ ไร่มันสำปะหลัง พออายุ 17 ก็เข้าไปทำงานในกรุงเทพฯ ได้เงินเดือนๆละ 100บาท
ผู้สัมภาษณ์ : 100 บาทต่อเดือนหรอคะ กินอยู่กับเขาหรอคะ
ป้าเติม : ปีหนึ่งก็ได้กลับบ้านครั้งหนึ่ง
ผู้สัมภาษณ์ : มีคนมาซื้อไข่ปิ้งค่ะป้า
ป้าเติม : เอาไข่อะไรดีคะ ไข่ทรงเครื่อง หรือไข่ธรรมดา
ผู้สัมภาษณ์ : ซอสหมดค่ะป้า ป้าไม่ใช้ยางมัดถุงซอสหรอคะ
ป้าเติม : ไม่ค่ะ ใช้ผินเอา
ผู้สัมภาษณ์ : มันไม่หลุดหรอคะ
ป้าเติม : ไม่หลุดหรอกค่ะ
ผู้สัมภาษณ์ : นี่เป็นความสามารถพิเศษที่ไม่สามารถเลียนแบบได้
ป้าเติม : ทำไม่ยากค่ะ ลูกชายยังทำเป็นเลย
ผู้สัมภาษณ์ : ป้ากินขนมค่ะ
ป้าเติม : เชิญค่ะ ป้าอิ่มแล้ว
ผู้สัมภาษณ์ : ป้ากินข้าวหรือยังคะ
ป้าเติม : กินแล้วค่ะ วันนี้ป้ากินข้าวกับปลาเห็ดโคนนะคะ
ผู้สัมภาษณ์ : แกงใส่กะทิหรอคะ
ป้าเติม : ไม่ค่ะ แกงใส่น้ำปลาร้าธรรมดานี่แหละค่ะ
ผู้สัมภาษณ์ : ป้ากินข้าวเย็นตอนกี่โมงคะ
ป้าเติม : ป้ากินตอนประมาณทุ่มหนึ่งค่ะ
ผู้สัมภาษณ์ : ห่อมาจากบ้านหรอคะ
ป้าเติม : ค่ะ ห่อมาจากบ้านแล้วก็ไปกินที่หาดวอนกับอา
ผู้สัมภาษณ์ : อย่างนี้ป้าก็ห่อข้าวเหนียวมาด้วยก็ได้นี่คะ เวลาหิวก็เอามากินกับไข่เรา
ป้าเติม : ได้ค่ะ แต่วันนี้ไข่จะหมดแล้ว
ผู้สัมภาษณ์ : แล้วป้าขายมานานแล้ว แล้วช่วงไข้หวัดนก เป็นอย่างไรบ้างคะ
ป้าเติม : ไม่ค่ะ ก็ไม่มีอะไร ไม่มีผลกระทบค่ะ แต่ลูกค้าก็จะบอก เอาไข่สุกๆนะคะป้า ก็ขายได้เรื่อยๆ
ผู้สัมภาษณ์ : ป้าเคยคิดอยากขายอย่างอื่นไหมคะ
ป้าเติม : ก็ไม่รู้จะขายอะไรค่ะ
ผู้สัมภาษณ์ : ไข่ทรงเครื่องเป็นยังไงคะ
ป้าเติม : ไข่ทรงเครื่องก็อร่อย(หัวเราะ) ก็มีซอส รสดี มีพริกไทย
ผู้สัมภาษณ์ : บอกสูตรได้ไหมคะว่าทำไง
ป้าเติม : บอกได้ ก็เอามีดปลายแหลม ตอกๆให้ไข่เป็นรูแล้วก็เขย่าออก แล้วก็ปรุงเครื่อง เหมือนไข่ตุ๋นแหละค่ะ เพียงแต่ไข่ตุ๋นเราทำใส่ชาม ไข่ทรงเครื่องเราตุ๋นใส่ลูกไข่
ผู้สัมภาษณ์ : แล้วปาเตรียมของตั้งแต่กี่โมงคะเนี่ย
ป้าเติม : ป้ากลับไปตี 1 ตี2 นอนตื่นก็ 8-9 โมงแล้วแต่ แล้วก็นึ่งไข่ถึงเที่ยง แล้วก็นั่งกินข้าวเช้า แล้วก็ก่อไฟ กว่าจะเสร็จก็บ่ายสอง บ่ายสาม ก็ออกมาขาย
ผู้สัมภาษณ์ : เหนื่อยไหมคะ พักผ่อนพอไหมคะ
ป้าเติม : พอค่ะ เราก็ขายไปเรื่อยๆ พักผ่อนไปเรื่อยๆ
ผู้สัมภาษณ์ : ชินแล้วใช่ไหมคะ
ป้าเติม : ค่ะ เหนื่อยตอนไหนรู้ไหมคะ ตอนกลับบ้านค่ะ รถบางคันก็วิ่งเร็วบางคันก็วิ่งช้า ออกตั้งแต่แปดโมง บางทีก็มาถึงค่ำ นั่งรถป. 2 ไม่ได้นั่ง ป. 1
ผู้สัมภาษณ์ : ค่ารถเท่าไหร่คะ
ป้าเติม : จากขอนแก่นถึงหนองมน 350 บาท
ผู้สัมภาษณ์ : สามีป้าอยู่บ้านคนเดียวหรอคะ
ป้าเติม : คนเดียวค่ะ เลี้ยงวัว ดูแลข้าวที่ดำไว้ แต่ปีนี้ลำบาก ฝนดีมากเลย คันคูขาด ต้องปั้นคันแทนา เรามาขายของอย่างนี้ยังดีกว่าอยู่บ้านนะ เลี้ยงวัวก็ลำบาก ต้องไปตัดหญ้ามาให้วัวกิน
ผู้สัมภาษณ์ : ป้าคะแล้วป้ามาขายของอย่างเนี้ยแล้วเห็นเด็กๆมาเที่ยวกัน ป้าคิดอย่างไรคะ ว่าเอาเป็นนิสิต ทำไมไม่อยู่หออ่านหนังสือ
ป้าเติม : ความรู้สึกของป้า ป้าก็ว่าเค้าเรียนมากแล้ว เค้าต้องมาเปิดหูเปิดตามาพักผ่อน เคร่งเครียดกับการเรียนมากแล้ว
ผู้สัมภาษณ์ : ป้าคิดว่าถ้าป้าเรียนสูงๆ จบปริญญาตรี จะทำให้ป้ามีอาชีพดีขึ้นไหมคะ
ป้าเติม : ก็ดีค่ะ ถ้าเราเรียนสูง การงานก็ต้องดี เงินเดือนก็ต้องเยอะ แต่เคยได้ยินไหมคะ เรียนจบก็สูงจบงานก็เยอะ
แต่ลูกชายคุณลุงคนที่ลูกสาวป้าไปทำงานด้วยอ่ะค่ะ เค้าเรียนเก่ง เค้าจบมาก็ไปทำธุรกิจเลย เค้าก็ทำงานตลาดหลักทรัพย์ ทีเงินพอได้กินได้ใช้ เค้าได้ไปทำงานดี พ่อแม่ก็สบาย
ผู้สัมภาษณ์ : ป้าคิดว่าปัจจุบันรัฐบาล ส่งเสริมเรื่องการศึกษาดีไหมคะ
ป้าเติม : ดีค่ะ ดีมากเลยค่ะ คนจนก็ได้เรียน
ผู้สัมภาษณ์ : ลูกป้าได้ยืมไหมคะ
ป้าเติม : ได้ยืมค่ะ ลูกสาวยืม ม.1 ถึง ม. 3 ลูกชายก็ยืม เสร็จแล้วเขาก็ช่วยเหลือตัวเอง แม่ก็ไม่ลำบากเท่าไหร่ เขาทำงานด้วย เรียนด้วย เขาก็ยังได้ส่งตังค์ให้แม่ด้วยนะ ก็ถึงได้บอกว่าลูกสาวแม่น่ารัก เค้าไปเรียน เขาไม่เคยบอกว่า แม่ขอตังค์หน่อย เขาสงสารแม่ ที่แม่มานี่ เขาก็บอกว่า แม่อย่าไปเลยมันลำบาก แม่ก็บอกว่า ให้แม่ไปเถอะ ความสุขเล็กๆน้อยๆ มาแล้วก็มีความสุขนะ ดูทะเล
ผู้สัมภาษณ์ : ป้าเดินขายไปถึงหาดวอน ฝั่งโน้นไหมคะ
ป้าเติม : เดินถึงค่ะ ตอนเย็นก็ไปมา
ผู้สัมภาษณ์ : แล้วเวลาป้าเห็นนักศึกษามาเที่ยว สูบบุหรี่ ป้าคิดอย่างไรคะ ในเมื่อเค้าก็ได้รับการศึกษาแล้ว ทำไมเขาถึงเป็นแบบนี้คะ
ป้าเติม : บางทีป้าก็แปลกใจนะ ผู้หญิงหน้าตาสวยๆ ดูดบุหรี่หมดทุกคนน๊อ มันดูไม่ดี ผู้ชายก็ดูไม่ดี ป้าก็คิดว่าคงจะเท่ห์แหละน้อ ป้าก็คิดในใจ
ผู้สัมภาษณ์ : คนที่เดินมานี่ ใช่อาป้าหรือเปล่าคะ
ป้าเติม : ใช่ๆค่ะ
ผู้สัมภาษณ์ : สวัสดีค่ะ
ป้าเติม : เพิ่นมาถามเอาข้อมูล ขายหมดยังล่ะ นี่หมดแล้ว
ผู้สัมภาษณ์ : แล้วถ้าคนที่ดูดเป็นลูกสาวป้า ป้าจะทำยังไง
ป้าเติม : ป้าจะทำอย่างไรดีล่ะ แต่ลูกชายดูด ป้าก็ยังเหม็นมากเลยนะ เวลาเดินขายไข่ไปก็ผ่านโต๊ะที่เขาดูด ก็ยังเหม็นมากเลย เคยดูโฆษณาที่อยู่ตรงป้ายรถเมล์ไหม ที่เขาบอก อ่าวเรารู้จักกันด้วยหรอ ทำไมคุณจะมาฆ่าฉัน